Instytucje – ale jakie? (inne modele w sztukach performatywnych)
8 grudnia, godz. 13.50 – 15.20, Scena Duża Teatru Powszechnego

➤ uczestnicy:
– Alina Gałązka – Komuna Warszawa
– Adam Ziajski – Centrum Rezydencji Teatralnej Scena Robocza
– Katarzyna Knychalska – kwartalnik „nietak!t”
– Joanna Leśnierowska – Arts Station Foundation 

➤ moderator: Grzegorz Reske

Estetyka teatru i sztuk performatywnych zmienia się bardzo szybko. Widzimy i potrafimy nazywać nowe języki, środki wyrazu, nowinki techniczne, ale też nowe struktury współpracy między artystami i strategie budowania dialogu z widzami. A jednocześnie, w tej debacie próżno szukać głębszej refleksji o zmianach instytucjonalnych. Z perspektywy blisko trzech dekad, od początku zmian administracyjnych w Polsce, wyłania się obraz instytucjonalny, coraz mniej różnorodny.

Jakiś czas temu Komuna//Warszawa pisała w swoim manifeście: „Struktura polskiego teatru oparta na pradawnym układzie »zespół aktorski – administracja – stała dotacja« staje się coraz bardziej anachroniczna w świecie sztuki, który docenia efemeryczne konstelacje personalne i swobodny miks strategii twórczych”.

Wartość i znaczenie teatru repertuarowego ze stałym zespołem w Polskim krajobrazie kulturowym jest nie do przecenienia. Ale z pewnością warto wsłuchać się w ten głos, jak i inne płynące ze środowiska twórców niezależnych, których metody pracy nie mieszczą się w sztywnych ramach teatru repertuarowego.

Aby cokolwiek drgnęło w tym obrazku, potrzebny jest dialog i mądra współpraca wszystkich stron: artystów i publiczności, polityków (tych wykuwających ogólnopolskie polityki kulturalne) i samorządowych urzędników (administrujących na co dzień publicznymi środkami), krytyków sztuki i teoretyków instytucji. Potrzebny jest dialog ze strony obecnych publicznych instytucji.

Zacznijmy ten dialog od dania głosu pionierom, którzy wbrew trudnościom finansowym, organizacyjnym i administracyjnym, próbują testować nowe modele działania.