KURATORZY

Agata Adamiecka-Sitek – absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim, badaczka teatru, krytyczka, wydawczyni. Zajmuje się problematyką gender, cielesności i polityczności sztuki. Autorka książki Teatr i tekst. Inscenizacja w teatrze postmodernistycznym (2006), redaktorka wielu książek o polskim teatrze i kulturze przedstawieniowej. Autorka kilkudziesięciu artykułów naukowych w czasopismach i tomach zbiorowych. Członkini zespołu redakcyjnego pierwszego wydania Tekstów zebranych Jerzego Grotowskiego (2013). Redaktorka internetowego pisma naukowego „Polish Theatre Journal” (polishtheatrejournal.com). Pracuje w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, gdzie kieruje Działem Naukowo-Wydawniczym. Jest adiunktką na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jako dramaturżka stale współpracuje z reżyserką Martą Górnicką w projektach teatru chórowego.

Agata Diduszko-Zyglewska – działaczka społeczna, dziennikarka, publicystka; od listopada 2018 radna m. st. Warszawy. Publikuje w portalu KrytykaPolityczna.pl, „Gazecie Wyborczej” i Vogue.pl. Twórczyni feministycznego programu satyrycznego „Przy Kawie o Sprawie”. Współautorka warszawskiego programu rozwoju kultury, a także mapy kościelnej pedofilii w Polsce. Członkini zespołu „Krytyki Politycznej” i współpracowniczka Fundacji Nie Lękajcie Się oraz ruchu Chlebem i Solą. Nominowana do tytułu Warszawianki Roku 2018. Zajmuje się kulturą, edukacją, prawami kobiet i relacją państwo-kościół.

Iwona Kurz – krytyczka i historyczka kultury, pracuje w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka książki Twarze w tłumie (2005, Nominacja do Nagrody Nike, Nagroda im. Michałka za najlepszą książkę filmoznawczą), współautorka książek Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach (2008), Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej (2017), Ekspozycje nowoczesności. Wystawy a doświadczanie procesów modernizacyjnych w Polsce 1821–1929 (2017) oraz Kultura wizualna w Polsce (2017, dwa tomy), redaktorka tomu Film i historia (2008), współredaktorka Antropologii ciała (2008) oraz Antropologii kultury wizualnej (2012). Redaktorka i współautorka publikacji dotyczących działania w kulturze: Animacja kultury. Doświadczenie i przyszłość (2002), Teraz! Animacja kultury (2008), Lokalnie: animacja kultury / community arts (2008). Jako badaczka, edukatorka i ekspertka współpracuje z wieloma warszawskimi instytucjami kultury i organizacjami pozarządowymi. Redaguje pismo „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” (www.pismowidok.org). Więcej: http://ikp.uw.edu.pl/dr-hab-iwona-kurz/.

Edwin Bendyk – dziennikarz, publicysta i pisarz, pracuje w tygodniku „POLITYKA”, gdzie kieruje działem nauki. Autor książek: Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności (2002), Antymatrix. Człowiek w labiryncie sieci (2004), Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu (2009) oraz Bunt Sieci (2012). W 2014 r. wspólnie z Jackiem Santorskim i Witoldem Orłowskim opublikował książkę Jak żyć w świecie, który oszalał. Na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego prowadzi wykład o kulturze cyfrowej w ramach kierunku „język i społeczeństwo”. Wykładowca Collegium Civitas, gdzie kieruje Ośrodkiem badań nad Przyszłością. W Centrum Nauk Społecznych PAN (Graduate School for Social Research) prowadzi seminarium o nowych mediach. Zastępca redaktora naczelnego magazynu naukowego „Kultura i rozwój”. Należy do Polskiego PEN Clubu. Jest członkiem European Council on Foreign Research.

Sebastian Cichocki (1975) – jest głównym kuratorem w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Parku Rzeźby na Bródnie. Był kuratorem i współkuratorem takich wystaw jak polski pawilon na 52. i 54. Biennale w Wenecji, 1:1 Moniki Sosnowskiej (2007), ...and Europe will Be Stunned Yael Bartany (2011), Opór Formy. Nie-wystawa. Wypowiedzi wizualne w ramach Forum Przyszłości Kultury (Teatr Powszechny, 2017), Rainbow in the Dark. On the Joy and Torment of Faith (SALT, Istambuł, 2014), Robiąc użytek. Życie w postartystycznych czasach (z Kubą Szrederem, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa, 2016), Nowa Sztuka Narodowa. Realizm narodowo-patriotyczny w Polsce XXI wieku (z Łukaszem Rondudą, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, 2012). Cichocki koncentruje się na „praktykach postartystycznych”, sztuce ziemi, a także literaturze jako formie wystawiennictwa.

Paweł Łysak – ukończył Wydział Filozofii i Socjologii UW oraz Wydział Reżyserii Dramatu warszawskiej PWST. Wyreżyserował ponad 30 spektakli na scenach teatrów Warszawy, Poznania, Bydgoszczy, Lublina, Łodzi i Torunia oraz siedemdziesiąt słuchowisk radiowych. Laureat prestiżowych nagród i wyróżnień, m.in. Złotego Krzyża „za zasługi dla kultury polskiej” (2015), dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii „Teatr” (2012), Paszportu „Polityki” (2008), nagrody za reżyserię na XVI Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2010), Grand Prix Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot” (2011). W latach 2000-2003 wspólnie z Pawłem Wodzińskim kierował Teatrem Polskim w Poznaniu. Od roku 2006 do 2014 był dyrektorem Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Od września 2014 dyrektor Teatru Powszechnego w Warszawie. Od 2012 do 2016 Przewodniczący Rady ds. Instytucji Artystycznych przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2014 wiceprezes Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów, a od 2017 zastępcą przewodniczącego Gildii Polskich Reżyserek i Reżyserów Teatralnych.

Igor Stokfiszewski – badacz, uczestnik i inicjator działań z zakresu teatru społecznego, teatru wspólnoty i sztuki zaangażowanej, aktywista. Współpracował m.in. z Teatrem Łaźnia Nowa (Kraków), Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards (Pontedera, Włochy), niemieckim kolektywem Rimini Protokoll oraz z artystami: Arturem Żmijewskim, Pawłem Althamerem i Jaśminą Wójcik. Jako dramaturg realizował spektakle teatralne w reżyserii Wojtka Klemma, Agnieszki Olsten i Bartosza Szydłowskiego m.in. w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, Teatrze Studio w Warszawie oraz Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Współkurator działań artystyczno-społecznych w przestrzeniach poprzemysłowych Zakłady. Ursus 2014 i Ursus – spacer w czasie (2015). Współautor scenariusza i drugi reżyser partycypacyjnego dokumentu kreacyjnego w reż. Jaśminy Wójcik Symfornia fabryki Ursus (2018). Był członkiem zespołu 7. Biennale Sztuki Współczesnej w Berlinie (2012). Autor książki Zwrot polityczny (2009), redaktor e-booka Culture and Development: Beyond Neoliberal Reason (2017) i współredaktor m.in. tomów Kultura i rozwój. Analizy, rekomendacje, studia przypadków (2016), Built the City: Perspectives on Commons and Culture (2015) oraz Jerzy Grotowski. Teksty zebrane (2012). Członek zespołu „Krytyki Politycznej”, rady organizacji European Alternatives i założonego przez Janisa Warufakisa ruchu politycznego DiEM25. Działacz związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza.

Paweł Sztarbowski – doktor nauk humanistycznych. Ukończył filozofię na UW, studiował wiedzę o teatrze w Akademii Teatralnej w Warszawie. W latach 2006-2011 pracował w Instytucie Teatralnym na stanowisku kierownika działu promocji teatru, a w latach 2011-2014 w Teatrze Polskim w Bydgoszczy na stanowisku zastępcy dyrektora ds. programowych i dyrektora programowego Festiwalu Prapremier. Od 2014 r. pracuje w Teatrze Powszechnym w Warszawie jako zastępca dyrektora ds. programowych. Był recenzentem teatralnym. Wykłada w Akademii Teatralnej w Warszawie i w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania przy PAN. Jako dramaturg współpracował m.in. z Michałem Zadarą, Pawłem Łysakiem, Wojciechem Farugą, Marcinem Liberem i Nilsem Torpusem. Jego słuchowisko Somosierra nagrodzone zostało Grand Prix Festiwalu Telewizji Polskiej i Polskiego Radia „Dwa Teatry” (2011). Laureat teatralnej nagrody Prezydenta Miasta Bydgoszczy za rok 2013 oraz teatralnej nagrody Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego za rok 2014.

MODERATORZY PANELI

Marta Keil – kulturoznawczyni, kuratorka i badaczka, członkini kolektywu Reskeil. Wspólnie z Grzegorzem Reske prowadziła Konfrontacje Teatralne w Lublinie (2013-2017). Autorka i kuratorka projektu East European Performing Arts Platform (EEPAP) w Lublinie. Kuratorka Teatru Polskiego w Bydgoszczy (2014-2016) oraz współautorka nowej formuły Festiwalu Prapremier (2015). Współpracowała jako kuratorka i dramaturżka m.in. z Agnieszką Jakimiak, Rabih Mroué, Agatą Siniarską, Aną Vujanović i She She Pop. Realizowała projekty kuratorskie m.in. w Teatrze Powszechnym w Warszawie, Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, Komunie Warszawa, Schauspielhaus Bochum. Redaktorka książek Choreografia: polityczność (2018), Odzyskiwanie tego, co oczywiste. O instytucji festiwalu (2017), Dance, Process, Artistic Research (2015) oraz współredaktorka numeru monograficznego 1-2/2017 „Polish Theatre Journal”.

Grzegorz Reske – kurator i producent. Stały współpracownik East European Performing Arts Platform. W latach 2013-2017 wspólnie z Martą Keil odpowiedzialny za kształt i program Konfrontacji Teatralnych w Lublinie. W ostatnich latach współpracował także m.in. z Teatrem Powszechnym w Warszawie, Kaliskimi Spotkaniami Teatralnymi i Galerią Labirynt w Lublinie. Członek zarządu IETM International Network for Contemporary Performing Arts w Brukseli. Regularnie prowadzi zajęcia z zakresu zarządzania i polityk kulturalnych oraz współczesnych sztuk performatywnych na UMCS w Lublinie i SWPS w Warszawie.

Julia Minasiewicz – feministka, antyfaszystka, działaczka na rzecz praw osób LGBTQ. Należy do Porozumienia Kobiet 8. Marca, była współorganizatorką Manify 2018 i pierwszego w Polsce marszu proaborcyjnego, członkini kilku nieformalnych grup i redakcji. Jako aktywistka uczestniczy i współorganizuje wiele protestów i manifestacji. Była stypendystką Fundacji Centrum im. prof. Bronisława Geremka, obecnie studiuje na Uniwersytecie Warszawskim. 

Sebastian Słowiński – publicysta, aktywista i działacz społeczny. Studiuje na Uniwersytecie Warszawskim w Kolegium Międzyobszarowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych i Społecznych; na UW działa w ramach Studenckiego Komitetu Antyfaszystowskiego, Uniwersytetu Zaangażowanego i Akademickiego Komitetu Protestacyjnego. Jest również członkiem Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej. Współtwórca projektu do I Budżetu Partycypacyjnego na UW. Pisze dla „Gazety Wyborczej” i „Bez Dogmatu”, publikował również na łamach „Krytyki Politycznej” oraz „Machiny Myśli”. Uczestnik i współinicjator protestów opozycyjnych, antyfaszystowskich i uniwersyteckich.

Kuba Szreder – wykładowca na WZKW Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Po ukończeniu socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim pracował jako niezależny kurator interdyscyplinarnych projektów z pogranicza sztuki, działań publicznych, krytycznej refleksji i społecznych eksperymentów. Jest redaktorem wielu książek i katalogów oraz autorem tekstów z zakresu socjologii i teorii sztuki publikowanych w Polsce i poza jej granicami. Jego pierwsza autorska książka ABC Projektariatu została wydana w 2016 roku przez Bęc Zmianę. W 2009 roku zainicjował Wolny Uniwersytet Warszawy, z którym przeprowadził szereg programów badawczych dotyczących współczesnych systemów produkcji kulturowej. W swojej pracy teoretycznej analizuje obecne formy produkcji kulturowej w kontekście późnego kapitalizmu. W 2015 roku obronił doktorat na Loughborough University School of the Arts o politycznych i ekonomicznych aspektach niezależnych projektów kuratorskich.