„NIE MOGĘ” – projekt artystyczno-terapeutyczny grupy KOLEKTYWA 

niedziela, 16 października, wydarzenie o charakterze ciągłym, możliwość uczestnictwa w godz. 13.00 – 19.00
sala InSzPer w Teatrze Powszechnym w Warszawie (wejście po prawej od wejścia głównego do Teatru)

UWAGA: wydarzenie będzie nagrywane w celach dokumentacji i promocji.

➤ realizacja projektu „Nie mogę”: KOLEKTYWA
➤ przestrzeń: Joanna Zemanek
➤ kostiumy: Matylda Kotlińska
➤ montaż filmów: Magdalena Małecka-Wippich
➤ muzyka: Albert Steczkowski
➤ obecność inaczej: KOLEKTYWA
➤ dokumentacja wydarzenia: Marcin Janos Krawczyk

Umiecie nic nie robić? My nie umiemy. Nawet jak mamy epizody depresyjne, to robimy o tym całkiem wesoły projekt artystyczny. Ale próbujemy nie robić, bo nasza psychiatra i nasze terapeutki mówią, że jeżeli teraz się nie zatrzymamy, to kolejne epizody będą cięższe. Że musimy odpocząć.

W ramach protestu wobec absurdów systemu grantowego w roku 2021 rozpisałyśmy konkurs dla instytucji kultury, w którym to nie my staramy się o finansowanie, ale instytucje mogą wnioskować o nasz czas i możliwości twórcze. Konkurs cieszy się ogromnym zainteresowaniem, pośród pozytywnie rozpatrzonych aplikacji znalazł się w wniosek Teatru Powszechnego o projekt na Forum Przyszłości Kultury.

„NIE MOGĘ” to projekt, który porusza temat zdrowia psychicznego.

Na początku roku 2022, nie uzgadniając tego wcześniej, obie zaczęłyśmy mieć ataki paniki i myśli samobójcze. Dlaczego? Obie mamy czterdzieści lat, dzieci i utrzymujemy się głównie z pracy freelancerskiej, która wiąże się nie tylko z brakiem stabilizacji i nienormowanym czasem pracy, ale też trudnymi do pogodzenia z życiem rodzinnym podróżami. Przeprowadzka, remont, kredyt we frankach, który po piętnastu latach spłacania jest wyższy niż w dniu zaciągnięcia, starszy syn zdający do liceum, próby umówienia dzieci do lekarzy w państwowej służbie zdrowia, straty finansowe w czasach lockdownów i konieczność szybkiego odrobienia ich, kiedy tylko kultura została otwarta, galopująca inflacja, niemożność zrealizowania najlepszych pomysłów…

Czasem po prostu człowiek już nie może. I wtedy chce zrobić coś bezinteresownego, beztroskiego, głupiego nawet. Żeby nie zapomnieć, że sztuka była kiedyś przestrzenią radości.

„NIE MOGĘ” składa się z dwóch części – pierwsza to projekcja filmu, który dokumentuje nasze wychodzenie z epizodów depresyjnych i narodziny pary super-antybohaterów: Kapitana Zostaw i Przestań Queen. W drugiej części, „ARTYSTKI OBECNE INACZEJ” – zapraszamy Was do tego, żebyśmy wspólnie nie mogli. Czy to w ogóle możliwe? Czy umiemy jeszcze przestać robić rzeczy? Zostawić multitasking i planowanie? Co robimy, kiedy nic nie robimy? Jak długo to wytrzymamy? Czy to będzie przyjemne, czy przerażające? Chodźcie z nami nic nie robić!